Perjanjian Persekutuan Tanah Melayu 1957 ditandatangani pada 5 Ogos 1957 sebagai langkah penting dalam pembentukan Perlembagaan Persekutuan. Perjanjian ini mengandungi perkara asas seperti pengamalan Raja Berperlembagaan, kewarganegaraan, kedudukan istimewa orang Melayu, kedudukan agama Islam, dan bahasa kebangsaan. Ia menjadi asas pembentukan sebuah negara merdeka yang aman dan berdaulat.
Inti Pati Perjanjian Persekutuan Tanah Melayu 1957
1. Pengamalan Raja Berperlembagaan dan Sistem Demokrasi Berparlimen
- Pemilihan Yang di-Pertuan Agong:
- Dipilih dalam kalangan Raja Melayu setiap lima tahun.
- Mewakili rakyat sebagai Ketua Negara.
- Kuasa dan Tanggungjawab:
- Yang di-Pertuan Agong bertindak atas nasihat Perdana Menteri.
- Sistem demokrasi berparlimen diamalkan.
2. Kewarganegaraan
- Setiap individu yang lahir selepas merdeka berhak menjadi warganegara.
- Kewarganegaraan diberikan melalui:
- Pendaftaran – Perkara 14.
- Permohonan – Perkara 15.
- Penukaran atau Naturalisasi – Perkara 19.
3. Kedudukan Istimewa Orang Melayu dan Kepentingan Kaum Lain
- Kedudukan istimewa orang Melayu dijamin:
- Melindungi hak istimewa seperti pendidikan dan ekonomi.
- Hak kaum lain tetap terpelihara secara adil.
4. Kedudukan Agama Islam
- Islam dijadikan agama rasmi Persekutuan.
- Kebebasan beragama dijamin untuk semua kaum.
5. Kedudukan Bahasa Melayu
- Bahasa Melayu dijadikan bahasa kebangsaan.
- Bahasa lain dibenarkan digunakan dalam urusan komunikasi tertentu.
Tegasan Perjanjian
- Perjanjian ini mencerminkan sikap permufakatan dan toleransi pelbagai pihak.
- Ia bertujuan memastikan negara yang adil, aman, dan stabil selepas merdeka.
Penutup
Perjanjian Persekutuan Tanah Melayu 1957 menjadi asas kepada keluhuran perlembagaan dan kestabilan negara. Gandingan antara pemimpin Tanah Melayu dan Raja-raja Melayu membuktikan usaha kolektif untuk mencapai kemerdekaan dengan harmoni.
Nota lain:
